De weilanden en tuinderijen rond het buurtschap Het Zand zijn onder massa's zand verdwenen. Aan de rand van het zandlichaam vervult Joost Meyster een taakstraf in de spoelkeuken van een bejaardenhuis dat op de nominatie staat gesloopt te worden. Joost rouwt om zijn lief, in wiens dood hij een aandeel had. Gaandeweg raakt hij steeds meer betrokken bij de bewoners. Een echtpaar zoekt steun bij hem in de laatste dagen van hun leven.Naast onbaatzuchtige liefde is het onderscheid tussen moord en medemenselijkheid een centraal thema in Het Zand. De roman beschrijft kwetsbare mensen in een magisch decor van zand dat drijfzand blijkt te zijn.De pers over eerder werk:Het eiland van mijn vader (Bert Bakker, 2003)"Sterk creëert een spanningsboog die ze tot de laatste bladzijde weet vol te houden." (NRCHandelsblad)Weduwen huilen niet (Prometheus, 2004)"De wijze waarop Sterk een persoonlijk levensprobleem heel natuurlijk plaatst in een decor van wereldnieuws is zonder meer knap. Haar stijl is helder en beknopt en soms zelfs zakelijk. Dat komt zo'n groot onderwerp ten goede." (Utrechts Nieuwsblad)